Bonus#02: „ Moje serce już wybrało”

D

ochodziła dwudziesta, a mieszkańcy Grimmauld Place właśnie jedli kolację. Za oknami wiatr powodował niepokojący szelest liści, a padający śnieg iskrzył się dzięki światłu ulicznych lamp. Na dworze panowała taka cisza, że wyraźnie było słychać śmiech dzieci przechodzących przez dziedziniec. Już jutro wszyscy mieli zasiąść do świątecznego śniadania.

Harry Potter razem ze swoim ojcem chrzestnym siedzieli w kuchni starego domu Blacków, który od paru lat służył za Kwaterę Główną Zakonu Feniksa. W pomieszczeniu panowała niepokojąca atmosfera, a wielki, kuchenny zegar jakby odliczał sekundy do niespodziewanego wydarzenia.

- Coś się stało. Czuję to w moich starych kościach- wyszeptał Syriusz i opuścił trzymany widelec. Brzęk stali o porcelanę przyprawił Harry’ego o dreszcze. On też miał wrażenie, że za chwilę wydarzy się coś ważnego. Tykanie zegara stało się jakby głośniejsze, a oni od piętnastu minut nie przełknęli ani kęsa przygotowanej przez Stworka kolacji.

Pod wpływem niespodziewanej potrzeby, młodszy z mężczyzn zerwał się ze swojego krzesła i szybkim ruchem ręki zniknął wszelką zastawę stołową. Coś się musiało stać, skoro obaj odczuwali niepokój.

- Więc…myślisz, że Ginny udało się wyciągnąć potrzebne informacje od wnuka Gregorowicza?- zapytał Black.

- Tak, potrafi być bardzo przekonująca- mruknął Potter. Wyraz jego oczu świadczył o tym, że pogrążył się we wspomnieniach. Syriusz nie musiał pytać, a i tak wiedział o kim myśli jego chrześniak. Uśmiechnął się półgębkiem, bo w tej chwili Harry bardzo przypominał Jamesa. Bezcelowe krążenie po pokoju, dotykanie wszystkich rzeczy będących pod ręką i krótkie, zbywające odpowiedzi. Mimo wszystkich przeciwności, James w końcu podbił serce Lily i założyli szczęśliwą rodzinę. Dlatego gorąco kibicował miłości Harry’ego i Ginny. Idealnie się dopełniali i tworzyli zgrany duet, zarówno w kwestii bojowej, jak i osobistej. To głównie rudowłosa utrzymywała młodego Pottera przy zdrowych zmysłach podczas wojny z Voldemortem. To ona przyjmowała na swoją pierś wszystkie jego żale i łzy. Dzięki niej Harry był silnym człowiekiem odważnie idącym przez życie. Ona wcale nie ustępowała mu kroku. Wręcz przeciwnie, nakręcała go jeszcze bardziej. Wszyscy, którzy widzieli ich razem oraz jak okazują sobie miłość nie czuli zazdrości, tylko ogromną sympatię, a w głowie tworzyła się myśl, że ta dwójka jest sobie przeznaczona.

Tak bardzo przypominali Lily i Jamesa…

Nagły szum i wybuch zielonych płomieni w kominku otrząsnął Syriusza z zamyślenia. Chwilę później usłyszał pełen trwogi okrzyk Harry’ego i zmusił się do oceny nowej sytuacji. Z kominka wyszła niska, rudowłosa kobieta. Włosy miała w strasznym nieładzie, jakby potargała je w ataku histerii. Serce Syriusza zwolniło na chwilę rytm, by na widok zakrwawionych dłoni Ginny ruszyło w zdwojonym tempie. Cały czas patrzył jak zahipnotyzowany na młodą nauczycielkę, jednak kątem oka uchwycił, że Harry ruszył gwałtownie w jej stronę.

- Ginny, na Merlina! Co się stało?- krzyknął Potter.

- Ja…- zająknęła się rudowłosa. Syriusz zląkł się jeszcze bardziej, bo to nie było powszechne zjawisko. Ginevra Weasley zawsze znajdywała dobre wyjście z każdej opresji. Przyjrzał jej się uważniej. Ręce jej drżały, oczy krążyły po całym pomieszczeniu, jakby nie mogła skupić wzroku w jednym miejscu. Unikała też patrzenia na któregoś z nich. Teraz to się naprawdę przeraził. Musiało stać się coś poważnego, skoro Ginny, która nawet w najdrastyczniejszych momentach zachowywała zimną krew teraz stała w kuchni kompletnie zdruzgotana.

- Usiądź, proszę cię- Harry delikatnie zmusił ją, by zajęła miejsce w fotelu tuż obok kominka. Sam uklęknął naprzeciw niej i delikatnym ruchem złapał jej rękę. Ginny westchnęła cicho, ale nadal na nich nie patrzyła. Syriusz pamiętał moment, kiedy rudowłosa przeżywała swego rodzaju kryzys. To było tuż po śmierci Colina Creeveya, który z resztą został zamordowany na jej oczach, a poległ tuż obok walczącego Blacka. Wtedy jej oczy niezdrowo płonęły, do nikogo się nie odzywała, znikała Merlin wie gdzie na calutkie dnie. Molly załamywała ręce, gdy dziewczyna odsyłała nietknięte posiłki. W końcu Harry nie wytrzymał i pewnego razu postanowił coś z tym zrobić. Wybiegł z Nory, dosiadł Błyskawicy i bezceremonialnie jednym zaklęciem wybił okno, które mieściło się w pokoju Ginny. Nikt nie wiedział co się tam wtedy wydarzyło, ale poskutkowało. Dziewczyna na następny dzień cieszyła się towarzystwem przyjaciół i rodziny.

- Ktośwłamałsiędonaszegomieszkania- wydyszała w momencie, gdy Harry mocno ją przytulił.

- Co proszę?- zapytał grzecznie Syriusz, bo nic nie zrozumieli.

- Ktoś włamał się do naszego mieszkania- młoda kobieta w końcu zebrała się w sobie, wzięła głęboki oddech i lekko drżącym głosem zaczęła opowiadać.- Wróciłam właśnie do mieszkania po spotkaniu z wnukiem Gregorowicza. Astorii jeszcze nie było. Jej rodzice znaleźli nowy dom i zaprosili ją na kolację. Teraz wiem, że to była moja głupia nieuwaga, ale myślami byłam wciąż w Dziurawym Kotle. Po chwili zdałam sobie sprawę, że coś jest nie tak. Rzeczy były poprzestawiane, a kiedy rzuciłam podstawowe czary sprawdzające, okazało się, że ktoś bawił się w salonie magią. Po dokładniejszym badaniu znalazłam ślady włamania. Szybko pobiegłam sprawdzić pokoje. U Astorii nikogo nie było, choć i tam znalazłam niepożądane znaki. Potem otworzyłam mój pokój…i znalazłam Kevina. Nieprzytomnego, z paskudnie rozwaloną głową. Na podłodze była kałuża krwi.

- Ta krew na twoich rękach…to Kevina?- zapytał Harry. Ciągle głaskał ją po dłoniach w uspokajającym geście.

- T-tak. On…leżał nieruchomo. Wiem, że powinnam zachować zimną krew, ale…to mój przyjaciel. Normalne jest, że się o niego boję.

- Czyli to Kevin się włamał?- tym razem pytanie padło ze strony Syriusza. Krążył wokół pary. Ręce złożył z tyłu na plecach i myślał usilnie.

- Nie. Nie. Na pewno, nie- Ginny wyrwała ręce z uścisku Harry’ego i w nerwowym geście odrzuciła włosy, które opadały na twarz.- Kevin zna wszystkie zaklęcia zabezpieczające mieszkanie. Bez problemu może do niego wejść. Z resztą, pomagał nam opracować odpowiedni system ochronny. Jest częstym lokatorem naszej kanapy w salonie. Wiecie, że jego mieszkanie znajduje się w niebezpiecznej okolicy.

- Czy to nie dzisiaj miał wrócić z Ameryki? Pojechał tam przecież tylko na tydzień, by odwiedzić siostrę- powiedział Harry- Z tego co mówiła Hermiona, wszystko jest na najlepszej drodze, by sprowadzić Elizabeth do Anglii. Kingsley wręczył Hermionie zgodę na ostatnim zebraniu Zakonu.

Minęło parę minut, aż Ginny zebrała się w sobie po niekontrolowanych dreszczach. Potter wymienił ukradkowe spojrzenia z nauczycielem transmutacji. Kiepska sytuacja, można było nawet stwierdzić, że niepowołana w tym momencie. Zarówno Astoria, jak i Ginny stanowią bardzo cenny nabytek Zakonu Feniksa. Panna Greengrass przez wiele lat obracała się w mrocznych sferach i zna mnóstwo popularnych miejsc wśród czarnoksiężników. A Ginny…śmiało można stwierdzić, że w obecnych czasach była jedną z najpotężniejszych czarodziejek. Mieszanka trzech rodów czystej krwi: Prewettów, Weasley’ów i Blacków zrobiła swoje. Niemal każdy widział jej spektakularną walkę z Alecto Carrow. To było tuż po tym, jak zginął Colin. Odrzuciła zaklęciem Syriusza i ruszyła w pościg za śmiejącą się Śmierciożerczynią. Magia niemal wylewała się z rudowłosej, pokonywała przeszkody stojące na drodze niemal od niechcenia. Nawet Mcgonagall ukłoniła się z szacunkiem, gdy po wspaniałym pokazie stworzonych przez siebie zaklęć Ginny wygnała Alecto z zamku. Od tego czasu nikt jej nie widział, wiadomo było jednak, że żyje i należy do Mrocznych. Dlatego Zakon nie mógł dopuścić, by ktoś znalazł możliwość zaszkodzenia obu przyjaciółkom.

- Ginny…- zaczął delikatnie Harry.- Skoro ty tu jesteś, co się stało z Kevinem? Czy on..?

- Nie, dzięki Merlinowi żyje- szepnęła.- W miarę swoich możliwości uleczyłam jego ranę, ale i tak jest teraz nieprzytomny- wstała gwałtownie z fotela i ruszyła w stronę kominka- Muszę do niego wracać. W każdej chwili może się obudzić.

- Pójdę z tobą- powiedział Harry stanowczo- nie możesz zostać sama w takim stanie. Ale najpierw pojadę do Luny. Zna się na niekonwencjonalnych metodach leczenia, może pomoże jakoś Kevinowi. W końcu objechała niemal cały świat podczas swojej podróży- ledwo dokończył zdanie, a już wybiegł z Grimmauld Place. Po chwili słychać było ryk silnika od motoru.

- Astoria nadal jest u rodziców?- zapytał Black.

- Z tego co wiem, to nie miała wracać na noc do mieszkania.- wolała nie dodawać, że jej przyjaciółka planowała spotkać się później z synem przywódcy Organizacji Mrocznych. Ona sama już nie czuła żadnego żalu do młodego Malfoya, ale inni członkowie Zakonu nie byliby zadowoleni z tego, że Draco jest częstym gościem w ich mieszkaniu.

- Nie dobrze, bardzo nie dobrze…- mruczał Syriusz do siebie rozpoczynając krążenie po salonie. Tym razem dla odmiany Ginny cały czas wodziła za nim wzrokiem. Takie zachowanie wcale jej nie uspokajało. Wiedziała, że to włamanie nie oznaczało nic dobrego. Gdyby się głębiej nad tym zastanowić, to krąg podejrzanych zmniejszał się z każdym argumentem. Włamywacz musiał wiedzieć gdzie dokładnie mieszkają. Musiał też zdawać sobie sprawę, że obu lokatorek nie będzie w domu. A to, że tylko w poszczególnych miejscach znalazła ślady świadczyło o tym, że niepowołana osoba przyszła do mieszkania w konkretnym celu.

- Musicie posprawdzać wszystkie dokumenty, które mają jakąkolwiek wartość dla Mrocznych- powiedział Black- Kevin musiał coś widzieć, skoro go zaatakowano. A wy…wy nie możecie tam mieszkać.

- Co? O czym ty gadasz? Nie mamy po pięć lat, obie umiemy o siebie zadbać- burknęła Ginny. Była niezwykle wyczulona na punkcie ochraniania jej osoby. Od dziecka musiała radzić sobie sama, bo mimo, że bracia byli bardzo opiekuńczy to zawsze mieli swoje zajęcia.

- Daj spokój, Ginny. Dobrze wiesz, jaką rolę odgrywacie w Zakonie. Nie możemy pozwolić, by Mroczni was dopadli. Chodzi mi tylko o przykrywkę dla was. Nikt nie będzie za wami chodził krok w krok.

- Czyli co…kryptonim?- zapytała Ginny zupełnie innym tonem. Syriusz spojrzał na nią uważnie i powoli pokiwał głową, nadal zamyślony.

- Wierzę, że tobie to niepotrzebne. Ale Astoria…to zupełnie inny przypadek. Mroczni od jakiegoś czasu dybią na Greengrassów. Zmiana stron przez Dominica okazała się bardziej druzgocąca niż myśleliśmy. Ojciec Astorii był jednym z Wewnętrznego Kręgu Voldemorta, dzięki temu przekazał nam wiele cennych i znaczących informacji. Musimy bardziej zadbać o bezpieczeństwo naszej Gwiazdeczki- dokończył uśmiechając się półgębkiem.

- Co powiesz na…Samantę Schaklebolt? – po tych słowach Syriusz stanął w miejscu i z uniesionymi brwiami patrzył na mistrzynię zaklęć. Po chwili w pokoju słychać było radosny śmiech, podobny do szczekania psa.

L

una Lovegood w ciszy i spokoju przeglądała aktualne wydanie Proroka Codziennego. Siedziała wygodnie wyciągnięta na sofie w salonie i z rozbawieniem kręciła głową. Brednie, naprawdę same bzdury.

Główny Uzdrowiciel świętego Munga wypowiedział wojnę Amelii Bones? Na Merlina, co za głupota! Co prawda Alec Donavan długo debatował z Dyrektorką Departamentu Przestrzegania Prawa, ale doszli do porozumienia. Przez takie kłamstwo społeczeństwo obawia się teraz, że Donavan porzuci opiekę nad szpitalem, przez co powstałby jeszcze większy chaos.

Informacja o powrocie Pansy Parkinson do Londynu na drugiej stronie Proroka? Może i prawda, ale zbyt wcześnie podana do mediów. Ślizgonka poszukiwana jest od czterech lat, jej akta są tajne i niewiele ludzi zna bieżące postępowania i wiadomości na ten temat. Tym bardziej Luna nie wiedziała, skąd wiedział o tym Prorok…a nie, wystarczy spojrzeć na autora tekstu. Rita Skeeter.

Po druzgocącej demaskacji tej…dziennikarki od siedmiu boleści, Rita znikła razem ze swoim piórem na miesiąc. Brawurowe pojawienie się na rynku Sonorusa sprawiło, że również Prorok Codzienny stał się mało wiarygodny. Z dnia na dzień spadał popyt na gazetę. W przeciągu czterech tygodni Dean Thomas dokonał niesamowitej rzeczy i od tej chwili to Luna serwuje najświeższe i sprawdzone informacje. Razem z Deanem planują dołączyć do Zakonu Feniksa, co da im możliwość pozyskiwania informacji z pierwszej ręki.

Ciszę otaczającą blondwłosą Redaktor Naczelną przerwał stłumiony ryk silnika, który z czasem stawał się głośniejszy. W końcu przez okno z widokiem na podwórze zobaczyła błyskające, jasne światło. Odrzuciła na bok gazetę i trzymając różdżkę w pogotowiu, wybiegła na dwór. Ryk silnika ucichł, a ona zobaczyła, jak czarnowłosy, młody mężczyzna schodził właśnie z motoru. Luna poczuła ulgę, gdy zobaczyła znajomą twarz Harry’ego, ale nadal zaciskała palce na różdżce. W tych czasach wszystko było możliwe.

- Nic się nie zmieniło od ostatniej mojej wizyty tutaj- powiedział Harry- No może z jednym wyjątkiem. Nie masz w domu rogu Buchorożca, prawda?- dodał uśmiechając się szeroko do blondynki. Ta pokręciła głową na znak, że nie posiada silnie wybuchowego poroża. Ta mała aluzja do zdarzenia z przed trzech lat przekonała ją, że to jest naprawdę jej przyjaciel.

- Dobrze cię widzieć, Harry- przywitała się, kiedy już została wyściskana przez młodego aurora- Rozumiem, że skoro już zawitałeś do mnie, to stało się coś ważnego. Zakon Feniksa cały czas ciężko pracuje, by znaleźć porwanych uczniów.

Potter zamrugał kilkakrotnie oczyma. Luna Lovegood zawsze go zadziwiała swoją bezpośredniością i trafnością oceny. Nie zdziwił się wcale, kiedy Hermiona powiedziała, że to właśnie Krukonka prowadzi nową gazetę świata czarów. A jeśli działała w duecie z Deanem Thomasem, który był absolutnym geniuszem w dziedzinie marketingowych strategii, to popularność Sonorusa była tym bardziej zrozumiana.

- Potrzebujemy cię. Kevin Straus został zaatakowany i jest nieprzytomny. Nie wiemy jakim zaklęciem oberwał, Ginny zrobiła co mogła, by mu pomóc. Znasz się na nietypowych metodach leczenia, może coś zdziałasz.

- Dlaczego akurat on? Posiadał jakieś cenne dla Mrocznych wiadomości?- zapytała Luna. Zobaczyła, że czarnowłosy skrzywił się lekko.

- Znalazł się w niewłaściwym miejscu i czasie. Mrocznym chodziło o coś innego.

- Albo kogoś innego- dodała Luna. Zlustrowała dokładnie Pottera i pokręciła głową niezadowolona.- Nie rozmawiałeś z nią, prawda? Boisz się z nią spotkać?

- To ona mnie unika!- warknął Harry, ale zaraz przeprosił i dodał znacznie spokojniejszym tonem- Nie wiem dlaczego, ale gdy próbuje być z nią sam na sam, zawsze znajdzie jakąś wymówkę. Innym razem daje mi odczuć, że ciągle zależy jej na mnie. Nie wiem już co robić- westchnął żałośnie, targając włosy.

- Musisz zrozumieć jej stanowisko, Harry- Luna delikatnie próbowała mu wytłumaczyć co dzieje się z Ginny- Dopiero co odzyskała swoje wspomnienia po trzyletniej nieświadomości. Na pewno jest w szoku, gdy pewnego dnia nagle na nowo odzyskała swoje życie. Teraz musi minąć trochę czasu, aż poukłada sobie wszystko w głowie. Przez te trzy lata trochę się zmieniło. No a teraz ten atak na Kevina znowu namieszał jej w głowie.

- Tym bardziej, że to ona znalazła go w takim stanie. Zjawiła się u nas w kompletnej rozsypce, a ręce miała ubrudzone jego krwią.

- Sam widzisz. Kevin jest dla niej ważny. W wojnie straciła Colina i Freda. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze obawa o Victoire. Wiesz, że ta malutka ma klucz do skrzyni, której szuka Lucjusz Malfoy?

Natłok tych informacji sprawił, że Harry poczuł lekki wstyd. Ginny przeżywa teraz ciężki okres, a on dokłada jej jeszcze problemy. Na Merlina, jest przecież facetem! Musi wziąć sprawę w swoje ręce. Rudowłosa może i była zagubiona, ale musiała ciągle coś do niego czuć, skoro zbliżyli się do siebie nawet przed odzyskaniem przez nią wspomnień.

- Musisz z nią szczerze porozmawiać, Harry- Luna znowu trafnie oceniła jego myśli.

- Chyba wolałbym na nowo walczyć z Voldemortem, niż bać się jej odrzucenia.- mruknął Potter.

- Ona cię kocha, wszyscy to wiedzą. I ty ją też, więc nie ma innej opcji niż Ginevra i Harry Potterowie- powiedziała Luna z niezwykłą pewnością w głosie.

Harry zaśmiał się radośnie, chwycił Lunę w objęcia i okręcił się razem z nią wokół własnej osi. Potem dał jej głośnego całusa w policzek i wsiedli na motor.

- Jesteś niesamowita- wrzasnął czarnowłosy, przekrzykując ryk odpalonego silnika. Blondynka zachichotała wesoło, a potem na motorze wzbili się w powietrze i polecieli do Londynu.

W

 Kwaterze Głównej Zakonu Feniksa nie tylko prowadzono spotkania. Znajdowało się tu też pomieszczenia, gdzie przechowywano wszystkie ważne akta i dokumenty, mapy i księgi, które służyły pomocą podczas obrad. Właśnie w tym pokoju siedziała Ginny. Musiała jakoś odreagować stres nagromadzony przez kilka dni. To było dla niej za dużo. Najpierw żmudny proces odzyskiwania wspomnień, potem porwanie Lance’a i Pierce, teraz czeka ją misja w poszukiwaniu skrzyni Merlina. W dodatku jej malutka Victoire jest w niebezpieczeństwie, skoro posiada jeden z kluczy. Och, i jeszcze to włamanie i atak na Kevina. Nie wspominając już, że zauważyła zmianę, która zaszła w Rene.

Za dużo wrażeń.

Kiedy Harry zjawił się z Luną w jej mieszkaniu, ona odsunęła się, bo w tym stanie nie była przydatna. Widok leżącego bezwładnie Kevina nasunął jej wspomnienie pustych oczu Colina, patrzących w niebo. Nie chciała znów przeżywać załamania po stracie przyjaciela. Poczuła jakby coś ciężkiego odłączyło się od jej ciała, kiedy Luna oznajmiła, że Straus wydobrzeje, tylko musi odpoczywać. Harry z pomocą Syriusza ulokowali Amerykanina w jednym z pokoi gościnnych na Grimmauld Place. Uznali, że tak będzie najlepiej, ponieważ w Kwaterze zawsze ktoś był, w razie gdyby potrzebował pomocy.

Kevin odzyskał przytomność, ale nic nie był w stanie powiedzieć, bo mikstura jaką podała mu Luna, spowodowała gorączkę i ból głowy. To akurat dobrze, bo jego rana bardzo szybko się zagoiła. W tej chwili spał, a Ginny wykorzystała to, by spędzić czas w samotności. Dla zabicia czasu analizowała manuskrypt samego Merlina, który zdobyła podczas nauki w Cardiff. Znalazła tam niezwykle fascynujące zaklęcie, robiły naprawdę piorunujące wrażenie podczas walki. Przejrzała też notatki dotyczące porwania uczniów. Hanna Abbott podała nowy trop, więc członkowie udali się na zwiady. Nagle przypomniała sobie o pomyśle Syriusza.

Astoria miała wcielić się w Samantę Schaklebolt, rozwydrzoną i zbuntowaną kuzynkę Ministra. Osobiście spotkała ją tylko raz, podczas uroczystych obchodów zwycięstwa nad Voldemortem. Zaśmiała się pod nosem na to wspomnienie. Rozwydrzona dwudziestolatka o intensywnie czerwonych włosach, tatuażu na barku i skórzane ubrania. Iście diabelny wygląd, brakowało tylko pejcza. Kingsley dostawał ogromnego bólu głowy, ale nic nie mógł zrobić. Pokrewieństwo to pokrewieństwo. Co prawda mają wspólną babcię, ale jednak. Trudno było jej wyobrazić sobie marzycielską Astorię w takiej roli. No, ale czego nie robi się dla bezpieczeństwa…

Jej rozmyślania przerwał zgrzyt otwieranych drzwi. Zerknęła z nam sterty otaczających jej papierów na intruza. Jej serce na moment zgubiło rytm, gdy zobaczyła rozczochrane czarne włosy, a gdy soczyście zielone oczy spoczęły na niej ruszyło szybkim galopem. Mocno wciągnęła powietrze, gdy Harry posłał jej uroczy uśmiech. W ciszy podał jej parujący kubek gorącej czekolady i oparł się o ścianę. Ginny nie śmiała nawet się odezwać, biorąc pod uwagę jej obecny stan emocjonalny. Cisza przedłużała się, zdążyła wypić już pół czekolady, a on cały czas milczał. W końcu jego głos przerwał przerażającą ciszę.

- Szukałem cię.

Serce rudowłosej omal nie wyskoczyło z piersi. Nie miała pojęcia co się dzieje.

- Przecież mówiłam, że idę odpocząć.

- Nie. Naprawdę cię szukałem. Przez te wszystkie lata.

Panna Weasley poczuła napływającą falę gorąca. Zamarła, gdy dotarło do niej znaczenie wypowiedzianych słów. Po krótkiej chwili odważyła się spojrzeć na Pottera…i pisnęła ze strachu. Nawet nie zauważyła kiedy się przemieścił. Teraz stał przy biurku, malował wzorki na zakurzonym blacie.

HP + GW

- Po raz pierwszy poczułem żałosną pustkę w środku. Nigdy tego nie czułem, nawet kiedy Ron nas opuścił podczas poszukiwań horkruksów. Nie czułem tego nawet podczas pogrzebu Remusa, Tonks i Freda. Nie czułem tego po śmierci Dumbledore’a. Dlaczego?

- Ja…- wyjąkała oszołomiona nauczycielka.

- Wiem dlaczego- przerwał jej.- Bo kiedy zniknęłaś, zabrałaś ze sobą moje serce, Ginny- z niezwykłą czułością wypowiedział jej imię. Potem powtórzył je parokrotnie, coraz bardziej zbliżając się do siedzącej za biurkiem rudowłosej.

Ginny westchnęła przeciągle, kiedy uklęknął przed nią. Jego szmaragdowe oczy lśniły, kiedy patrzył prosto w jej twarz. Delikatnie jednym palcem dotknęła jego policzka. Harry’ego przeszył niesamowity prąd, gdy jej palec przejechał po twarzy aż do kącika ust. Złapał za wyciągniętą rękę i złożył na niej serię pocałunków.

- Kocham cię Ginny. Tak bardzo cię kocham.

- To dlaczego nie zdradziłeś mi tego wcześniej, w Hogwarcie? Miałeś mnóstwo okazji. Wiesz ile nocy rozmyślałam nad tym, że jakaś moc przyciąga mnie do ciebie?

- Przepraszam, ale…bałem się.- tym razem to on gładził jej policzek. Ginny spojrzała na niego zdziwiona.- Bałem się, że nie przypomnisz sobie kim jestem. Myślałem, że jak będę zbyt nachalny, to mnie odrzucisz. A tego bym nie wytrzymał.

W rudowłosej kobiecie coś pękło. Wydała z siebie ochrypły jęk i przyciągnęła jego twarz do swojej. Zakręciło jej się w głowie, gdy poczuła dotyk jego ciepłych warg na swoich. Harry działał jakby pod natchnieniem. Błyskawicznym ruchem podniósł ją z fotela i usadził na blacie biurka. Ginny zaśmiała się cicho, gdy wszystkie rzeczy zalegające na biurku pospadały na ziemię.

- Widocznie gdzieś w głębi moja podświadomość wiedziała, że jesteś mój. Twoje oczy ciągle ukazywały się w moich snach.

Serce Harry’ego niemal wyskoczyło z piersi, gdy znów się pocałowali. Uczucia buchające między nimi postanowiły działać na własny rachunek. Usta czarnowłosego rozpoczęły wędrówkę po kusząco pachnącej szyi. Ginny westchnęła i oplotła go nogami w pasie.

- A Rene?- zdyszany głos Pottera rozległ się koło ucha nauczycielki zaklęć. Wciągnął powietrze, gdy poczuł jak zwinne, kobiece palce odpinają guziki jego koszuli.

- Moje serce już wybrało- wyszeptała Ginny, patrząc mu prosto w oczy.

To były ostatnie słowa wypowiedziane w tej chwili. Cichy klik zamka w drzwiach odgrodził ich od reszty świata. Teraz liczyli się tylko oni.

Przepraszam, że tak długo musieliście czekać. Życie nie jest tak kolorowe jak się wydaje, miałam trochę swoich problemów. Technikum to nie przelewki, sprawdzian goni sprawdzian. Moja zaufana osoba, która sprawdza moje rozdziały też przechodziła pewien urlop zdrowotny, a ja w końcu po sporych problemach finansowych zapisałam się na egzamin z prawa jazdy. Nie pochodzę z bogatej rodziny, więc sprawiłam prezent rodzicom i zdałam prawko :D

Zapraszam was również na facebookowy profil autorski. Znajdziecie mnie pod takim samym Nickiem jak tutaj. Możecie śmiało zapraszać do znajomych, żalić się i zadawać pytania. Założyłam tam też fanpage opowiadania: Poszukiwani przez Mrocznych. Znajdziecie tam moje własne wyobrażenie bohaterów i zwiastun następnych rozdziałów, który jest również tutaj.

Mam nadzieję, że nic nie stanie na przeszkodzie, by kolejna część pojawiła się szybciej, bądź co bądź trochę problemów odeszło. Pozdrawiam i zachęcam do komentowania :D