Wspomnienie 6: Nowy Hogwart

Nadszedł czas na wspomnienia z Hogwartu. Tak, wiem. Pan profesor Malfoy. Dziwnie to brzmi. Jednak cieszę się z tego, że przyjąłem tą pracę. Mcgonagall dała mi szansę, a ja wykorzystałem ją najlepiej jak umiałem.  To była najlepsza decyzja jaką podjąłem. Powoli budowałem swoją własną reputację, dostałem szansę odkupienia swoich win współpracując z Zakonem i…zbliżyłem się do Astorii. Ale wszystko po kolei. Pora na kolejne wspomnienia.

G

eorge Weasley przemierzał Pokątną uśmiechając się do sprzedawców, którzy właśnie otwierali swoje sklepy. Ze skórzaną teczką pod pachą zmierzał do Magicznych Dowcipów Weasley’ów. Zawsze otwierał o ósmej, by wszystko przygotować na przybycie klientów. Mimo, że sklep istnieje niecałe pięć lat, rudowłosy mężczyzna stał się posiadaczem  całkiem pokaźnego konta w Banku Gringotta. Niedawno podpisał umowę z właścicielem jednego z lokali w Hogsmeade i teraz może otworzyć drugi sklep. Uśmiechnął się na myśl o tych wszystkich podnieconych dzieciakach z Hogwartu, którzy korzystając z wypadu do wioski będą wychodzić z jego sklepu obładowani torbami.

- Witaj Danielu- przywitał się z mężczyzną, który otwierał Lodziarnie. Był niższy od niego o głowę, miał czarne włosy sięgające do ramion. Znał go z Hogwartu, Fortesque był o rok wyżej od niego, w Hufflepuffie. Grał jako ścigający w domowej drużynie. Swego czasu przysporzył jemu i Fredowi kłopotów skutecznie strzelając gole.

- Cześć George- uśmiechnął się- To samo co zwykle?

Weasley uśmiechnął się i pokiwał głową. Od kiedy zaprzyjaźnił się z Danielem, zawsze gdy miał chwilę wolnego przychodził do Lodziarni na kawę i ciastko. Kawa ciemna z trzema łyżeczkami cukru i trzy paszteciki dyniowe.

- Coś ciekawego na mieście?- zapytał George. Zawsze je zadawał chcąc usłyszeć ciekawe plotki. A to podobno kobiety są plotkarami.

- Draco Malfoy wrócił do Londynu- powiedział Daniel- Był tu tydzień temu razem ze swoją matką i Zabinimi.

George zacisnął pięść słysząc to nazwisko. Malfoy. Parszywy śmieć, który zniszczył życie jego siostrze. Poczuł ucisk w gardle na myśl o tych wydarzeniach. Ginny cała we krwi, Lucjusz pochylający się nad nią, Ruda myląca go z Charliem…

Wstał gwałtownie i rzucił galeona Danielowi. Ten spojrzał na niego zdziwiony, ale widząc jak wybiega z Lodziarni uznał, że musiał kogoś zobaczyć.

Weasley błyskawicznie znalazł się w Dowcipach i wziął głęboki oddech. Nie myśl o tym, nie myśl…

- O, panie Weasley!- odwrócił się w stronę magazynu i zobaczył młodego blondyna, który niósł stertę papierów.

- Dzień dobry Rene- powiedział poprawiając swoją kurtkę ze smoczej skóry. Rene był Francuzem i pracował dla niego jako magazynier i dostawca- masz coś dla mnie?

- Ehhe- potwierdził podtrzymując papiery brodą, a drugą ręką szukając potrzebnej rzeczy- Verity dała mi list do pana od jakiejś klientki. Mówiła, że będzie pan wiedział o co chodzi- wyciągnął w jego stronę kopertę.

George zabrał ją i podrapał się po głowie.

- Wiesz co to była za kobieta?

- Ach…tak chwileczkę…jak ona…- Rene krzyknął zadowolony- Panienka Greengrass.

- Greengrass?- zapytał George unosząc brwi i rozrywając kopertę.

- Tak. Ta czarnowłosa, ma takie duże oczy, zawsze kupuje samozapełniające się pióra…

- Ach tak, wiem- George patrzył na list, a jego oczy robiły się coraz większe. Astoria napisała mu, że skończyła studia i jest w Londynie. Pisała też, że podczas studiów opiekowała się Ginny. Stały się sobie bardzo bliskie i jego siostra wszystko jej mówi. Ginny miewa prześwity pamięci, a pod koniec studiów, gdy obroniła tytuł Mistrza Zaklęć i Uroków z najlepszymi wynikami przypomniała sobie go i pragnie się z nim spotkać. George z bijącym sercem w okolicy gardła odpisał szybko odpowiedź i podał ją Rene.

- Zanieś to jak najszybciej do księgarni Esy i Floresy. Pytaj o Marybeth Jeffrey. Masz to wręczyć tylko jej, rozumiesz?- zapytał kładąc nacisk na ostatnie słowo.

- Tak jest, szefie. Marybeth Jeffrey, Esy i Floresy- Rene odłożył wszystkie papiery do szuflady i mamrocząc pod nosem nazwisko kobiety założył kapelusz i wybiegł ze sklepu.

George wziął głęboki oddech, poszedł do swojego biura i z lekkim uśmiechem patrzył na wielki obraz właścicieli sklepu.

- O szesnastej mam spotkanie z naszą pyskatą siostrzyczką, Freddy- powiedział i zabrał się do pracy.

W

 gabinecie dyrektora Hogwartu panowała cisza. Słychać było tylko tykanie zegara i popiskiwanie Fawkesa. Wszystkie portrety wpatrywały się w siedzącą za biurkiem kobietę.

- Minervo, ty chyba nie mówisz poważnie- odezwał się mężczyzna uwieczniony na niebieskim tle opierający się o parapet- To jest Malfoy.

- Wiem kim jest ten mężczyzna- Mcgonagall wstała i rozpoczęła wędrówkę po gabinecie- Doskonale znam historię jego rodziny. Ale to, że jego ojciec jest zły nie znaczy, że on także.  Nie mam powodów, by go nie przyjmować.

Rozległo się ciche chrząknięcie i odezwał się Albus Dumbledore.

- Masz rację, kochana. Zdaje się, że Draco Malfoy jest jedynym kandydatem na stanowisko nauczyciela eliksirów. Skoro tak przedstawia się sytuacja, nie ma co kręcić nosem, Dipped- zwrócił się do swojego przedmówcy- Pan Malfoy….nie jest wierną kopią Lucjusza, co udowodnił już nie raz. Ma w sobie więcej cech Blacków, a po Narcyzie odziedziczył swego rodzaju zdolność do zdobycia zaufania. Dałaś mu szansę Minervo. Bardzo dobrze. Teraz będzie pod stałą obserwacją, będziemy mogli stwierdzić czy dokonałaś właściwego wyboru. Draconowi nie jest przeznaczone czynienie zła…- stwierdził zamyślony.

Zegar wybił szesnastą. Dyrektorka Hogwartu usiadła na swoim miejscu i czekała na przybycie nowej kadry nauczycielskiej.

W

 szpitalu św. Munga był ogromny ruch. Kolejka do informacji ciągnęła się do następnego korytarza, a z Sali przyjęć  wydobywały się jęki, krzyki i nawoływanie uzdrowicieli. Młoda, ciemnoskóra kobieta z trudem przecisnęła się przez tłum i wspięła się po schodach na drugie piętro.  Automatycznie skierowała się do czwartej Sali na lewo. Trzymając w ręce wielką torbę z Miodowego Królestwa i przywołując na twarz śliczny uśmiech weszła do środka. W pokoju było jedno łózko, ściany poobklejane były plakatami Zjednoczonych z Puddlemere, a na pobliskim stoliku znajdował się pokaźny stosik kartek z pozdrowieniami. Młody chłopak odwrócił się słysząc skrzypienie drzwi i uśmiechnął się.

- Cześć kuzynko- powiedział przytulając się do kobiety. Położyła torbę na krześle a sama usiadła na łóżku.

- Jak się czujesz?- zapytała, a gdy nie usłyszała odpowiedzi zapytała bardziej natarczywie- Dylan?

Chłopak sapnął i rzucił się na plecy.

- Chce stąd wyjść. Zabierz mnie Angelino.

Panna Johnson westchnęła cicho i pogłaskała chłopaka po plecach.

- Słyszałeś co powiedział uzdrowiciel, młody. Musisz pozostać na obserwacji. Ciesz się, że nic ci nie jest po tym ataku. Jakbyś nie uciekł na tej miotle to…- przełknęła ślinę i urwała.

- To już bym nie żył, wiem. Tak jak babcia- wydyszał. Po ostatnim ataku Mrocznych, Dylan Blackberry trafił na tydzień obserwacji do szpitala. Nic mu nie było, ale uzdrowiciele obawiali się o jego psychikę. Kuzynka Angelina odwiedzała go codziennie, czasem była z nią również Darcy, jego siostra bliźniaczka. Jej nie było u babci podczas pożaru, dzięki Merlinowi. Jednak oboje bardzo to przeżyli. Ojciec obwiniał się za to co się stało i teraz zamęczał się pracą. Poprosił Angelinę, siostrzenicę zmarłej pani Blackberry, by zaopiekowała się bliźniętami.

- Najpierw mama, teraz babcia- odezwał się Dylan po dość długiej ciszy.

- Hej, nie myśl o tym- Susan Blackberry zginęła walcząc w Bitwie o Hogwart- Ciocia Su nie chciałaby widzieć twoich łez. Jesteś już dużym facetem. Zaczynasz czwartą klasę.

Chłopak ożywił się trochę na wspomnienie o Hogwarcie. Zajadali się słodkościami z Miodowego Królestwa rozmawiając o przygodach, jakie przeżyli w szkole. Angelina mówiła o słynnych zwycięstwach Gryffindoru, o szlabanach u Filcha. Dylan planował dostać się do drużyny. W zeszłym roku szkołę skończył Andrew Frey i młody Blackberry chciał zająć pozycję pałkarza. Jego idolem był George Weasley, z czego Angelina śmiała się, aż poleciały jej łzy.

- George? Serio?

- Jasne. Legendarny mistrz dowcipów, jego sklep jest genialny! A w Izbie Pamięci, gdy czyściłem srebra na szlabanie, zauważyłem, że on i jego brat Fred byli jedną z najlepszych par pałkarzy w całej historii Hogwartu- nagle wytrzeszczył oczy i spojrzał na kuzynkę- Ty go znasz!

- Co? Ja?- zapytała niewinnie.

- No tak- krzyknął Dylan skacząc po łóżku- Byłaś z nim na balu podczas Turnieju Trójmagicznego! Widziałem zdjęcie!

- I co w związku z tym?- zapytała uśmiechając się na wspomnienie George’a odprawiającego harce na parkiecie.

Dylan doskoczył do niej i robiąc minę zbitego pieska zaczął ją błagać.

- Poproś go, by nauczył mnie paru sztuczek pałkarskich. Proszę, proszę, proszę…

- Dylan, przestań! Nawet nie wiem czy mnie pamięta. Nie widzieliśmy się trzy lata.

- Nie zapomina się laski, z którą obściskiwało się na balu.

Angelina zaksztusiła się kawałkiem czekolady i wytrzeszczyła oczy na swojego kuzyna. Ten dostał śmiechowej głupawki i skandując: Angelina i George skakał po łóżku.

Johnson wzruszyła ramionami i zabrała następną czekoladową żabę. George…zawsze miała do niego słabość. Uśmiechnęła się do swoich myśli, gdy nagle usłyszała jak Dylan spada z łóżka.

No cóż…przynajmniej mu lepiej i niedługo opuści szpital.

K

evin, Astoria i Ginny wpadli do Dziurawego Kotła chroniąc się przed letnim deszczem. Rzuciwszy zaklęcie osuszające na wszystkich, rudowłosa skierowała swoje kroki do stolika w tylnej części baru. Denerwowała się. Za chwilę miała spotkać George’a, swojego brata. Nie wiedziała dlaczego to akurat on jej się przypomniał. Jednak biorąc pod uwagę album, który posiadała, byli ze sobą bardzo blisko. Na wszystkich zdjęciach ona, George i jego bliźniak mieli szerokie uśmiechy na twarzach i robili głupie miny. Czasami przepychali się, a Ginny wskakiwała braciom na ramiona. Jedna fotografia przedstawiała zabawną wywrotkę jednego z bliźniaków, który upadł razem z Ginny na ramionach, a ta go przygniotła. Na zdjęciach były również inne osoby, lecz nie mogła ich sobie przypomnieć. Była spora gromada rudzielców, dziewczyna w burzą brązowych włosów, pucołowaty chłopak z czarnymi włosami i żabą na ramieniu, blondynka o dużych, niebieskich oczach, niski chłopak z brązowymi włosami z wielkim aparatem na szyi…i on. Harry Potter. Na samą myśl o nim jej serce gwałtownie przyspieszało i robiło się gorąco. Nie wiedziała dlaczego. Kim był dla niej Harry Potter? Pytała o to Astorię, ale ta zbywała ją jakimiś kiepskimi wymówkami. Zerwała się z krzesła, gdy usłyszała jak kolejny gość wchodzi do baru i przełknęła ciężko ślinę. Wysoki, rudowłosy, dobrze zbudowany mężczyzna rozejrzał się uważnie, a gdy ją zobaczył zamrugał kilkakrotnie, potrząsnął głową i podszedł do ich stolika.

Astoria widząc niezręczność sytuacji wstała i zwróciła się do George’a.

- Niezbyt przyjemna pogoda, prawda?

Zarówno Ginny jak i George spojrzeli na nią zaskoczeni. Po chwili zorientowali się, że stoją i wpatrują się w siebie z szeroko otwartymi oczyma.

- Co? Ach…Tak pogoda jest okropna. Pomyśleć, że są wakacje- odpowiedział George i zwrócił się do Kevina.

- My się nie znamy. Jestem George Weasley, miło mi- wyciągnął dłoń na przywitanie. Kevin uścisnął ją energicznie.

- Kevin Straus, najlepszy przyjaciel tych dwóch niewiast- uśmiechnął się- Jesteś właścicielem Magicznych Dowcipów, prawda? Sklep genialny, wyniosłem stamtąd pełną torbę zakupów.

Weasley uśmiechnął się szeroko.

- Mam masę roboty. Za tydzień otwieram filię sklepu w Hogsmeade.

Kevin pokiwał głową.

- Świetny pomysł. Mając tylu klientów następny sklep przyniesie ci duplikację zysków, nie wspominając o reklamie i rozgłosie.

George obrzucił go uważnym spojrzeniem.

- Znasz się na biznesie?

- Tak, ja…

- Kevin- przerwała mu Astoria- Choć ze mną. Pójdziemy złożyć zamówienie- wstała i spojrzała na niego znacząco, wskazując lekkim skinięciem głowy na Ginny. Amerykanin zorientował się o co chodzi, wstał szybko i ruszył za czarnowłosą zostawiając rudzielców.

- Kevin jest bardzo rozgadany- powiedziała Ginny przerywając niezręczną ciszę.

Weasley przysunął krzesło bliżej stołu i opierając na nim ręce spojrzał na kobietę uśmiechając się lekko.

- To dobrze. Byłby niezłym sprzedawcą. Wcisnąłby mnóstwo towaru klientom.

Oboje wybuchnęli śmiechem. George odchrząknął kilka razy i znów spojrzał na siostrę, która rysowała wzorki na zakurzonym stoliku.

- Gin…

Gwałtownie uniosła głowę i spojrzała na rudzielca. Nerwowo przeczesała ręką włosy. George uśmiechnął się na ten gest i nachylił się w jej stronę.

- Zawsze tak robiłaś, jak się denerwowałaś. Wyrywałaś włosy garściami- wziął głęboki oddech- To naprawdę ty…Moja mała, pyskata siostrzyczka.

Rudowłosa zamrugała kilkakrotnie, czując jak zbierają jej się łzy. Nie będzie płakać. Tak bardzo jej ulżyło kiedy George ją rozpoznał. Siedziała jak na szpilkach podczas jego rozmowy z Kevinem. Zerknęła na Astorię wysyłając jej błagalne spojrzenie, a ta doskonale ją zrozumiała i zostawiła rodzeństwo, zabierając ze sobą Strausa. Teraz siedziała uśmiechając się jak głupia, rozciągając do granic możliwości mięśnie twarzy. George ją rozpoznał.

- Jak to się stało, że przypomniałem ci się?

Ginny przekręciła się na krześle sięgając do swojej torby. Położyła na stole niebieski album i wyciągnęła z niego zdjęcie przedstawiające wywrotkę.

- Nie wiem jakim cudem znalazłam się w Cardiff. Pamiętam tylko trzask teleportacji, a potem obudziłam się w zupełnie obcym miejscu. Okazało się, że znalazła mnie Astoria i to ona się mną opiekowała. Poszłyśmy razem na studia, tam poznałam Kevina. Pytałam się jej jak się tam znalazłam, ale powiedziała, że nie ma pojęcia. Dała mi wtedy ten album, mówiąc, że znalazła go w moich rzeczach. Oprócz tego miałam tylko worek galeonów i tą torbę- wskazała na ziemię.

George spojrzał na zdjęcie i uśmiechnął się widząc co przedstawia. Fotografia została zrobiona podczas remontu sklepu na Pokątnej. Przejrzał pozostałe zdjęcia. Byli na nich wszyscy przyjaciele jego siostry. Hermiona, Neville, Luna, Colin i Harry. No właśnie, Harry. Doskonale wiedział co łączyło tę dwójkę przed wypadkiem Ginny. Byli cholernie szczęśliwi. A teraz ona go nie pamięta. Ale skoro przypomniała sobie brata, musi też pamiętać ukochanego. Może te wspomnienia nie są takie wyraźne, ale są. I George sprawi, że jego siostra przypomni sobie Pottera. Zaraz…spojrzał z uwagą na siostrę.

- Obroniłaś tytuł Mistrza Zaklęć i Uroków, prawda?

Ginny spojrzała na niego zdziwiona tą nagłą zmianą tematu.

- Tak- odpowiedziała.

- Skończyłaś studia z najlepszym wynikiem w szkole.

Znowu potwierdzenie.

- Co zamierzasz teraz robić?

- Jak to?- Ginny nie miała pojęcia o co chodzi jej bratu.

-No…z takimi kwalifikacjami mogłabyś zostać nauczycielką- powiedział George obserwując siostrę.

Rudowłosa patrzyła na niego kompletnie ogłupiała.

- Nauczycielką?

- Dokładnie. Z tego co słyszałem Hogwart poszukuje profesorów. Jeśli mnie pamięć nie myli, stanowisko nauczyciela zaklęć ciągle jest wolne- spojrzał na nią znacząco.

Ginny wzięła głęboki oddech i zamyśliła się. Nauczycielka zaklęć. Brzmi całkiem nieźle. Z Hogwartem ma miłe wspomnienia.  Nie pamięta wszystkiego, ale te przebłyski były bardzo ciepłe i wesołe. No i zaklęcia. To była jej pasja. Sama wymyśliła kilka ciekawych zaklęć, a studia ukończyła z najlepszym wynikiem. Tak…

- Całkiem niezły pomysł- powiedziała.

George uniósł leciutko kącik ust. Spojrzał na zegarek i zmierzwił sobie włosy. Wystraszył się, gdy usłyszał pisk. Odwrócił się i zobaczył spieszącą ku nim Astorię. Za nią szedł Kevin uśmiechnięty od ucha do ucha.

- Co się stało?- zapytała Ginny.

- Wracamy do Hogwartu- odpowiedziała szczęśliwa Astoria- Barman powiedział nam, że dyrektorka cierpi na brak profesorów. Nie uwierzysz, ale stanowisko nauczyciela astronomii i zaklęć ciągle jest wolne.

Rudowłosa wybuchnęła śmiechem. George zaśmiał się razem z nią.

- Właśnie jej to zaproponowałem- powiedział- Jest dopiero siedemnasta. Zebranie zaczęło się godzinę temu. Jeśli się pośpieszycie może was przyjmą. Wyślę informację do Mcgonagall o waszym przybyciu.

Ginny chwyciła swoją torbę i podeszła do niego. Patrząc na niego niepewnie uroczo przegryzała dolną wargę.

- No choć tu- zaśmiał się i wyciągnął do niej ramiona. Ruda przytuliła się do niego mocno i podziękowała za pomoc.

- Idźcie już- wyciągnął dłoń do Kevina- Jeśli szukasz pracy przyjdź do mnie jutro. Potrzebuje sprzedawcy do sklepu w Hogsmeade.

Ginny uśmiechnęła się widząc, jak jej przyjaciel dziękuje rudzielcowi i klepie go mocno po plecach. Pożegnali się z Georgiem i wyszli z baru z zamiarem odwiedzenia Hogwartu. Weasley gwizdając pod nosem opuścił Dziurawego Kotła i wrócił do swojego mieszkania. Operację Weasley-Potter czas zacząć.

W

 gabinecie Minervy Mcgonagall trwało zebranie nowej kadry nauczycielskiej Hogwartu. Przy magicznie powiększonym stole siedziało piętnaścioro czarodziei. Obok niej siedział Filius Flitwick. Właśnie przedstawiał poszczególnych nauczycieli.

- Nauczyciel transmutacji Syriusz Black, opieki nad magicznymi stworzeniami Rubeus Hagrid, mugoloznawstwa Alberta Jenkins i numerologii Gregory Shay- wskazywał po kolei- Miło mi powitać nową nauczycielkę latania- zwrócił się do czarnowłosej Azjatki- Cho Chang.

Cho wstała i powitała się ze wszystkimi. Zatrzymała się dłużej przy przystojnym, czarnowłosym mężczyźnie, lecz ten nie zwrócił na to uwagi.

- Przyjęliśmy również nowego nauczyciela obrony przed czarną magią, Harry’ego Pottera- wskazał na owego czarnowłosego. Wstał i zrobił to samo co Cho.

- Wczoraj wieczorem przyjęłam osobę na stanowisko nauczyciela eliksirów- odezwała się Mcgonagall- Możecie być odmiennego zdania niż ja, ale postanowiłam dać mu szansę. Od Bitwy o Hogwart minęły trzy lata. Wszystko zaczynamy od nowa. Odnowiliśmy zamek po zniszczeniach, rzuciliśmy potężniejsze zaklęcia ochronne. Na błoniach postawiono pomnik upamiętniający wszystkich poległych. Powstaje nowy Hogwart, więc ja również postanowiłam zapomnieć o dawnych waśniach. Powitajmy nowego nauczyciela eliksirów- wskazała na blondyna siedzącego przy końcu stołu- Dracona Malfoy’a.

Rozległy się ciche pomruki, ale nikt nic nie powiedział. Wiedzieli, że blondyn był jedynym, odpowiednim kandydatem na to miejsce. Syriusz zabrał chrześniakowi pióro które trzymał, bo mało co a by je złamał z bezsilnej złości.

- Uspokój się- syknął mu do ucha- To nie jest Lucjusz.

Potter odetchnął głęboko, ale nie spuszczał wzroku z Malfoy’a. Mcgonagall kontynuowała swój wywód.

- Poppy- zwróciła się do szkolnej uzdrowicielki- Poprosiłaś mnie, abym zatrudniła od tego roku asystentkę dla ciebie. Wybrałaś już kogoś?

- Zgłosiło się pięć osób- odpowiedziała pani Pomfrey- Przejrzałam ich kompetencje- zerknęła do swoich notatek- Wybrałam Madelaine Parks.

Draco Malfoy podniósł głowę z nad pergaminu i spojrzał  zaskoczony na uzdrowicielkę. Królowa Parks w Hogwarcie? Z tego nie wyniknie dla niego nic dobrego. Wpatrywał się w dyrektorkę, która przeglądała zgłoszenie Madelaine.

- Dobrze- pokiwała głową- Jutro wyślę stosowny list do panny Parks i poproszę ją by zapoznała się z wszystkimi aspektami Skrzydła Szpitalnego- odznaczyła kolejny punkt na swojej liście i zaczęła kolejny temat- Ciągle jednak nie mamy…

Nagle przed Mcgonagall buchnął czerwony płomień i na stole zmaterializowało się pióro feniksa z przypiętym pergaminem. Zaskoczona chwyciła pióro i przeczytała wiadomość. Taką drogę komunikacji stosowali członkowie Zakonu Feniksa. Każdy z członków miał swoje pióro, mógł wysłać wiadomość w każdej chwili.

- No cóż- zmarszczyła brwi i spojrzała na Flitwicka- Zdaje się, że George Weasley znalazł brakujących nauczycieli. Napisał, że do Hogwartu zmierzają kandydatki na stanowiska nauczycieli astronomii i zaklęć. Mogę cię prosić byś wyszedł przywitać gości?

- Oczywiście Minervo- mały profesor wstał i opuścił gabinet.

Wszyscy czekali z niecierpliwością na zapowiedzianych kandydatów. Każdy zastanawiał się kto to będzie i czy spełni odpowiednie wymagania. Po kwadransie oczekiwania usłyszeli jak otwierają się drzwi gabinetu. Piskliwy głos zastępcy dyrektorki niósł się po pogrążonym w ciszy pomieszczeniu. Czternaście par oczu wpatrywało się w osoby stojące w wejściu. Nauczycielom ukazały się dwie kobiety.

- Minervo- odezwał się Flitwick- To jest Astoria Greengrass- wskazał na niską, czarnowłosą czarodziejkę- Posiada tytuł Mistrzyni Astronomii i tego przedmiotu chce nauczać. A to jest...- zerknął pytająco na drugą kobietę.

Rudowłosa czuła na sobie wzrok wszystkich obecnych. Przebiegła wzrokiem po siedzących nauczycielach. Napotkała pełen strachu wzrok siedzącego na końcu blondyna. Uniosła wyżej brwi. Tajemniczy znajomy z Cardiff, no proszę, świat jest mały. Dalej siedziała czarnowłosa Azjatka, którą kojarzyła z gazet. Chyba grała zawodowo w Quidditcha. Spojrzała na drugą stronę stołu. Jej serce gwałtownie przyspieszyło, poczuła jak napływa do niej fala gorąca. Harry Potter. Wpatrywał się w nią intensywnie zielonymi oczami. Miała wrażenie, że zna skądś to spojrzenie. Tylko skąd? Poczuła lekkie szturchnięcie Astorii. Przeniosła swój wzrok na dyrektorkę, która przyglądała jej się z zainteresowaniem.

- Nazywam się Ginevra Weasley i pragnę podjąć pracę jako nauczycielka zaklęć i uroków- powiedziała.

W gabinecie zapadła przerażająca cisza. Fawkes wydał z siebie piękny trel.

S

potkanie z dyrektorką Hogwartu było krótkie. Po szoku wywołanym pojawieniem się rudowłosej, Mcgonagall przejrzała ich kwalifikacje i z wyrazem ogromnej ulgi na twarzy przyjęła je w szeregi profesorów. Dostały instrukcje programowe, regulamin szkoły i krótką notkę informującą o rozpoczęciu roku. Potem każda z nich uzgodniła kwestie finansowe. Czekając za Rudą Astoria wyciągnęła z kieszeni szaty pergamin. W chaosie zakończonego zebrania podszedł do niej Draco Malfoy i bez zbędnych słów wręczył jej ten list, spojrzał prosto w oczy i wyszedł. Na wspomnienie jego spojrzenia przeszedł ją dreszcz. Jego stalowe oczy wyrażały obawę ale i…nadzieję? To spojrzenie wyrażało głęboką prośbę. Tylko o co mógł ją prosić Draco Malfoy? Z zaskoczeniem spostrzegła, że coraz bardziej pogrąża się w myśleniu o oczach blondyna…były metaliczno niebieskie, takie same jak gwiazdy na niebie podczas oglądania ich o północy przez teleskop…Astoria otrząsnęła się z zamyślenia i odczytała wiadomość. Nie była długa.

Nie jestem waszym wrogiem. Zmieniłem się. Pomogę jej. Pomogę, jeśli Ty pomożesz mi. Do zobaczenia pierwszego września, pani profesor.

Wracamy do Hogwartu :D

Wspomnienie 7:

- Otwarcie Magicznych Dowcipów w Hogsmeade

- Cho próbuje usidlić Harry’ego

- Ron i Hermiona spotykają Ginny