Wspomnienie 1: „Jesteś Malfoy’em, Draco. Tego nie da się wymazać.”

Zapewne zastanawiacie się co się stało. Macie mętlik w głowie. Mnóstwo pytań. Jak? Gdzie? Kiedy? Dlaczego? Z kim? Jestem tajemniczym i skrytym człowiekiem. Życie nauczyło mnie trzymać język za zębami. Ale tą historię warto przekazać. Przyjaźń między chłopakiem i dziewczyną. Nie patrzcie tak na mnie, raz na milion lat zdarzają się takie. I ja jestem tym szczęściarzem. To wydaje się niemożliwe, prawda? Dziewczyna i chłopak, Gryfonka i Ślizgon, zwolenniczka Zakonu i poplecznik Voldemorta. Malfoy i Weasley.  Dwa różne światy. A jednak. Mroczni nadal polują na swoje ofiary. Niebezpiecznie jest zostawiać jakiekolwiek ślady. Zwłaszcza pamiętnik. Ale powiedziałem, że przekaże wam tą historię więc tak uczynię. Jak? Dzięki myślodsiewni.

Uciekali. Grupa ludzi w zniszczonych, czarnych pelerynach szybkim krokiem przemieszczała się w kierunku bram ogromnego zamku. Zmęczeni, przerażeni a jednocześnie wściekli. Bardzo wściekli.

- Cholerny Potter!- wykrzyczała czarnowłosa kobieta.

- Taka szansa! Taka potęga! Tyle planów i wszystko na nic! Wszystko przez tego bachora. Mogliśmy mieć wszystko. Wszystko- wysyczał mężczyzna o długich, blond włosach- Nie zamierzam tak żyć. My, czarodzieje czystej krwi na wygnaniu? Potępiani przez zwykłe szlamy? Mamy być gorsi od zdrajców własnej krwi?

- Spokojnie Lucjuszu- powiedziała czarnowłosa- Nie możemy do tego dopuścić. Czarny Pan upadł, ale to jeszcze nie koniec.

- Co chcesz zrobić, Bello?

Kobieta uśmiechnęła się szaleńczo, z obłędem w oczach.

- Będziemy dalej realizować nasze cele. Oczyścimy świat czarów ze szlam i zdrajców krwi.

Blondwłosy mężczyzna parsknął szyderczo.

- Chcesz być nową Czarną Panią, Lestrange?

Młody chłopak spojrzał z niepokojem na kobietę. Ona? W tej cholernej Bitwie o Hogwart stracił szansę na własne życie. Jego nazwisko zawsze będzie się kojarzyło z Ciemnością. Dlaczego musiał płacić za błędy ojca? On tego nie chce. Nie chce być złym. Voldemort przegrał, a oni, Malfoyowie, jako jego główni poplecznicy byli teraz wyrzutkami. Nie chciał tak żyć. Jest młody, dopiero zaczyna dorosłe życie. Ma szansę na odkupienie swoich win. Przy odrobinie szczęścia mógłby wkupić się w łaski Zakonu. Po co Potter uratował mu życie, skoro i tak nie może żyć po swojemu? Odpowiedź jest prosta. Jest słaby. On, Draco Malfoy jest słabeuszem. Nie umie uwolnić się od ojca. Śnią mu się koszmary po tej przeklętej nocy na Wieży Astronomicznej. Czuje obrzydzenie na myśl o wydarzeniach w Malfoy Manor. Krzyki Hermiony Granger odbijają się echem w jego głowie. A jego własna ciotka miała pogorszyć jego, już i tak chorą sytuację?

- Nie popełnimy tego błędu, Lucjuszu. Nie dopuścimy do tego, by ktokolwiek się wywyższał. Mamy ten sam cel, więc musimy trzymać się razem.

- Co masz na myśli, Bello?- zapytała blondwłosa kobieta, patrząc na nią niepewnie.

Bellatrix zaniosła się szaleńczym śmiechem.

- Musimy trzymać się razem, Narcyzo. Tak jak robił to stary Dumbledore.

Lucjusz spojrzał na nią, nic nie rozumiejąc.

- Co ty…ach- nagle zrozumiał- Zakon Feniksa.

Draco gwałtownie uniósł głowę słysząc tę nazwę. Zakon Feniksa? Co….

- Razem, Lucjuszu. Tak jak przeklęci miłośnicy praw i równości. Zapomnij o Śmierciożercach. Skoro chcą wolności, będą ją mieć. Działamy razem, ale każdy na własną rękę. Od dziś jesteśmy Organizacją Mrocznych, a naszym wspólnym celem jest oczyszczenie świata z plugawych mieszańców, szlam i zdrajców krwi. Jedna misja, różne metody działania.

Młody Malfoy wstrzymał oddech i spojrzał na ojca. Stał wyprostowany, opierając się na swojej lasce. Oczy świeciły się niezdrowym blaskiem szaleństwa. Zerknął na matkę. Patrzyła na niego z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Odczytał z niej  strach, dumę i…aprobatę? Narcyza odwróciła od niego wzrok i spojrzała na swoją siostrę.

- Zgadzam się, Bello. Nie mamy nic do stracenia. Nie będę żyła na wygnaniu, nie będę potępiana przez szlamy i zdrajców krwi. Chcę zemścić się za upokorzenie, którego doznałam.

Draco zamknął oczy i przeklinał w duchu. Na Merlina! Jego własna matka? Ta co nie wydała Pottera? Przecież to dzięki niej Wybraniec mógł dokończyć swoją misję. Szlag! Musiała unieść się dumą.  Dobrze wiedziała, że on nie chce takiego życia. Wiedziała od chwili, gdy nie dokonał misji zabójstwa Dumbledore’a.

- Tak. To my, czarodzieje czystej krwi mamy prawo do wolności. Zemścimy się. Za wszystko.  Już ja sprawię, że Potter mnie popamięta. On, szlama Granger i ta ruda rodzinka zdrajców krwi.

- Ja z chęcią zabawię się z moim zapchlonym kuzynem- zaśmiała się Bella.

- Doskonale- Lucjusz wziął głęboki oddech- czuję woń zemsty. Mroczni rozpoczynają działalność, a Potter jest Numerem Jeden na naszej liście.

- Spokojnie Lucjuszu. Zapomniałeś, że on jest teraz bohaterem? Będzie traktowany jak złote jajko. Na pewno dostanie ochronę i zamieszka w Kwaterze Głównej.

Mężczyzna gwałtownym ruchem złożył swoją laskę. I zapatrzył się na majaczący niedaleko Zakazany Las.

- W takim razie, skoro nie dostaniesz rybek, weź akwarium.

Bellatrix i Narcyza spojrzały na niego zdziwione. Draco przeczuwał, że jego ojciec wymyślił coś okrutnego.

- Co zniszczy Wybrańca?- zapytał- Czym wielokrotnie się chwalił przed Czarnym Panem? Co go uratowało w Dolinie Godryka? Miłość. Ona go uratowała i ona go zniszczy.

Draco dobrze wiedział o co chodzi. I jego ciotka również. Jej śmiech zmroził mu krew w żyłach.

Lucjusz uśmiechał się tak jak zawsze, gdy jest pewny swego. Matka uniosła dumnie głowę, ale nie odezwała się. Draco zastanawiał się, kogo wybiorą. Miał swój typ, ale mógł się mylić. Jednak następne słowa jego ciotki potwierdziły jego domysły.

- A więc naszym celem jest rudowłosa lalunia Pottera.

Po błoniach Hogwartu roznosił się szalony śmiech Bellatrix, gdy całą grupą ruszyli do kryjówki w Zakazanym Lesie. Draco odwrócił się, gdy poczuł na ramieniu drobną dłoń swojej matki. Nie mógł spojrzeć jej w oczy. Nie po tym co zrobiła.

- Jesteś Malfoy’em , Draco. Tego nie da się wymazać.

Gwałtownym ruchem strzepnął jej rękę ze swojego ramienia. Nie zważając na krzyk matki biegł przed siebie. Błądząc po skąpanym w świetle księżyca Zakazanym Lesie krzyczał z rozpaczy. Przeklinał matkę, bo go zdradziła. Przeklinał ojca i jego pragnienie chorej zemsty. Przeklinał szaloną ciotkę z chęcią mordowania ludzi. Przeklinał siebie, bo nie był na tyle silny, by postawić się ojcu. Kiedy wrócił do kryjówki wszyscy już spali.

Już nie uciekali. Teraz polowali na Ginny Weasley, ukochaną Harry’ego Pottera.